ANTONINA LEŚNIEWSKA (1866–1937)

Historia magistry Antoniny Leśniewskiej, polskiej farmaceutki i działaczki społecznej, to opowieść o determinacji i dążeniu do celu w czasach, kiedy apteka wciąż była dla kobiet trudno dostępnym miejscem pracy. W 1901 roku Leśniewska otworzyła w Petersburgu pierwszą na świecie aptekę zatrudniającą wyłącznie kobiety oraz była pierwszą kobietą, która otrzymała koncesję na otwarcie w 1933 roku apteki w Warszawie przy ul. Marszałkowskiej 72.

20 lat – tyle trwała jej własna, pionierska droga od prywatnej szkoły w Warszawie do tytułu magistry farmacji. W 1886 roku ukończyła pensję Henryki Czarnockiej w Warszawie, w 1886 – czteroletnie kursy wyższe prywatne w Petersburgu. Dalej była praktyka apteczna, egzamin na stopień pomocnicy aptekarskiej, kursy w petersburskiej Akademii Wojenno-Medycznej i egzamin na stopień prowizorki.

Wreszcie w 1900 roku uzyskała tytuł magistry farmacji i rok później otworzyła „Pierwszą Żeńską Aptekę” w domu Polskiego Towarzystwa Dobroczynności w centrum Petersburga przy Newskim Prospekcie 32.

Oprócz pracy szczególnie ważne było dla niej kształcenie kobiet. Przy petersburskiej aptece otworzyła szkołę, organizowała też kursy pozwalające kobietom na zdobycie kwalifikacji zawodowych. Wydała książkę „Nowa dziedzina pracy kobiet” (1908), gdzie pisała: „fala emancypacji kobiet posuwa się żywiołowo naprzód, postęp roztacza coraz szersze kręgi, kobiety coraz poważniej zajmują stanowiska wśród działaczy społecznych, rozszerza się zakres ich pracy zawodowej (…)”.

Po I wojnie światowej wróciła do Warszawy, gdzie poświęciła się działalności społecznej i oświatowej, pomagała repatriantom i zakładała ochronki. W 1933 roku była pierwszą kobietą, która uzyskała koncesję na otwarcie apteki w samym centrum Warszawy przy ul. Marszałkowskiej 72.

Antonina Leśniewska zmarła w 1937 roku i pochowana została na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Nie zważała na trudności i krytycyzm, które ją spotykały. Jej determinacja i energia ułatwiły kolejnym kobietom rozpoczynanie pracy w aptekarstwie.

„Każde niepowodzenie, każda przeszkoda, którą spotykałam na swojej drodze, utwierdzała mnie tylko w przekonaniu, że muszę osiągnąć wyznaczony cel”.